读秦纪七绝 其四

读秦纪七绝 其四原文：

人们一般都认为这是一首咏春诗。从诗中所写的景物来看，也很像是这样。首句“胜日寻芳泗水滨”，“胜日”指晴日，点明天气。“泗水滨”点明地点。“寻芳”，即是寻觅美好的春景，点明了主题。下面三句都是写“寻芳”所见所得。次句“无边光景一时新”，写观赏春景中获得的初步印象。用“无边”形容视线所及的全部风光景物。“一时新”，既写出春回大地，自然景物焕然一新，也写出了作者郊游时耳目一新的欣喜感觉。第三句“等闲识得东风面”，句中的“识”字承首句中的“寻”字。“等闲识得”是说春天的面容与特征是很容易辨认的。“东风面”借指春天。第四句“万紫千红总是春”，是说这万紫千红的景象全是由春光点染而成的，人们从这万紫千红中认识了春天。感受到了春天的美。这就具体解答了为什么能“等闲识得东风面”。而此句的“万紫千红”又照应了第二句中的“光景一时新”。第三、四句是用形象的语言具体写出光景之新，寻芳所得。
伫倚危楼风细细。望极春愁，黯黯生天际。草色烟光残照里。无言谁会凭阑意。
“题柳”之人应为飞卿本人，题柳、咏柳非其本意，诚如刘学锴先生所言，应是有所寄托的。此诗整体风格纤软柔媚，三四句又引入张静婉、董娇饶，故主旨与女子有关应非妄言。然而“羌管一声何处曲”所吹之曲则未必与《杨柳枝》有必然关系，飞卿(...)
词作的下片，词人以细微的笔触，紧承上片末句，着重刻画自己具体的闺中寂寞生活。“乍试夹衫金缕缝，山枕斜欹，枕损钗头凤。”春暖天晴，春装初试，然而词人却足不出户，去观赏那美好的春景，却斜欹在山枕上，以致把精美的钗头凤给压坏了。“山枕”，即檀枕，因其如“凹”形，故称山枕。词人不出户观赏春景，是因怕良辰美景触引伤感之情，二是表明其心境郁闷，慵懒至极。一个“损”字，也暗示词人慵懒、无精打采。末二句：“独抱浓愁无好梦，夜阑犹剪灯花弄。”愁本无形，却言“抱”，可见此愁对其来说有多“浓”，多重，更何况是“独抱”，此情更是难堪。“无好梦”，是说现实很寂寞(...)
英雄汉，早将毒手劈神獒。这只恶犬，唤做神獒；打死这恶犬的，是提弥明。是。那老宰辅出的殿门，正待上车，岂知被那穿红的把他那驷马车四马摘了二马，双轮摘了一轮，不能前去。傍边转过壮士，一臂扶轮，一手策马；磨衣见皮，磨皮见肉，磨肉见筋，磨筋见骨，磨骨见髓。捧毂推轮，逃往野外。你道这个是何人？可就是桑间饿夫灵辄者是也。紫衣逃难出宫门，驷马双轮摘一轮；却是灵辄强扶归野外，报取桑间一饭恩。您孩儿记的，元来就是仰卧于桑树下的那个灵辄。是。这壁厢爹爹，这个穿红的那厮好狠也！他叫甚么名氏？程勃，我忘了他姓名也。这个穿紫的，可是姓甚么？这个穿紫的，姓赵，是赵盾丞相。他和你也关亲哩。您孩儿听的说有个赵盾丞相，倒也不曾挂意。程勃，我今番说与你可，你则紧紧记者。那手卷上还有哩，你可再说与您孩儿听咱。那个穿红的，把这赵盾家三百口满门良贱诛尽杀绝了。只有一子赵朔，是个驸马。那穿红的诈传灵公的命，将三般朝典赐他，却是弓弦、药酒、短刀，要他凭着取一件自尽。其实公主腹怀有孕，赵朔遗言：我若死后，你添的个小厮儿呵，可名赵氏孤儿，与俺三百口报仇。谁想赵朔短刀刎死，那穿红的将公主囚禁府中，生下赵氏孤儿。那穿红的得知，早差下将军韩厥，把住府门，专防有人藏了孤儿出去。这公主有个门下心腹的人，唤做草泽医士程婴。这壁厢爹爹，你敢就是他么？天下有多少同名同姓的人，他另是一个程婴。这公主将孤儿交付了那个程婴，就将裙带自缢而死。那程婴抱着这孤儿，来到府门上，撞见韩厥将军，搜出孤儿来；被程婴说了两句，谁想韩厥将军也拔剑自刎了。那医人全无怕惧，将孤儿私藏出去；正撞见忠义将军，甘身死不教拿住。这将军为赵氏孤儿，自刎身亡了，是个好男子。我记着他唤做韩厥。是、是、是，正是韩厥。谁想(...)
”且放“二句：暂且把白鹿放在青青的山崖间，等到要行走的时候就骑上它去访问名山。白鹿，传说神仙或隐士多骑白鹿。须，等待。
方玉润《诗经原始》则认为是“托男女之情以写君臣朋友之义”，也没有离开“男女之情”。只有傅恒《诗义折中》看法特殊，认为写的是“思隐士”，他说：(...)
母亲病在膏盲，你孩儿仰天悲怆，添惆怅。母(...)
英雄汉，早将毒手劈神獒。这只恶犬，唤做神獒；打死这恶犬的，是提弥明。是。那老宰辅出的殿门，正待上车，岂知被那穿红的把他那驷马车四马摘了二马，双轮摘了一轮，不能前去。傍边转过壮士，一臂扶轮，一手策马；磨衣见皮，磨皮见肉，磨肉见筋，磨筋见骨，磨骨见髓。捧毂推轮，逃往野外。你道这个是何人？可就是桑间饿夫灵辄者是也。紫衣逃难出宫门，驷马双轮摘一轮；却是灵辄强扶归野外，报取桑间一饭恩。您孩儿记的，元来就是仰卧于桑树下的那个灵辄。是。这壁厢爹爹，这个穿红的那厮好狠也！他叫甚么名氏？程勃，我忘了他姓名也。这个穿紫的，可是姓甚么？这个穿紫的，姓赵，是赵盾丞相。他和你也关亲哩。您孩儿听的说有个赵盾丞相，倒也不曾挂意。程勃，我今番说与你可，你则紧紧记者。那手卷上还有哩，你可再说与您孩儿听咱。那个穿红的，把这赵盾家三百口满门良贱诛尽杀绝了。只有一子赵朔，是个驸马。那穿红的诈传灵公的命，将三般朝典赐他，却是弓弦、药酒、短刀，要他凭着取一件自尽。其实公主腹怀有孕，赵朔遗言：我若死后，你添的个小厮儿呵，可名赵氏孤儿，与俺三百口报仇。谁想赵朔短刀刎死，那穿红的将公主囚禁府中，生下赵氏孤儿。那穿红的得知，早差下将军韩厥，把住府门，专防有人藏了孤儿出去。这公主有个门下心腹的人，唤做草泽医士程婴。这壁厢爹爹，你敢就是他么？天下有多少同名同姓的人，他另是一个程婴。这公主将孤儿交付了那个程婴，就将裙带自缢而死。那程婴抱着这孤儿，来到府门上，撞见韩厥将军，搜出孤儿来；被程婴说了两句，谁想韩厥将军也拔剑自刎了。那医人全无怕惧，将孤儿私藏出去；正撞见忠义将军，甘身死不教拿住。这将军为赵氏孤儿，自刎身亡了，是个好男子。我记着他唤做韩厥。是、是、是，正是韩厥。谁想(...)

读秦纪七绝 其四拼音解读：

rén men yī bān dōu rèn wéi zhè shì yī shǒu yǒng chūn shī 。cóng shī zhōng suǒ xiě de jǐng wù lái kàn ，yě hěn xiàng shì zhè yàng 。shǒu jù “shèng rì xún fāng sì shuǐ bīn ”，“shèng rì ”zhǐ qíng rì ，diǎn míng tiān qì 。“sì shuǐ bīn ”diǎn míng dì diǎn 。“xún fāng ”，jí shì xún mì měi hǎo de chūn jǐng ，diǎn míng le zhǔ tí 。xià miàn sān jù dōu shì xiě “xún fāng ”suǒ jiàn suǒ dé 。cì jù “wú biān guāng jǐng yī shí xīn ”，xiě guān shǎng chūn jǐng zhōng huò dé de chū bù yìn xiàng 。yòng “wú biān ”xíng róng shì xiàn suǒ jí de quán bù fēng guāng jǐng wù 。“yī shí xīn ”，jì xiě chū chūn huí dà dì ，zì rán jǐng wù huàn rán yī xīn ，yě xiě chū le zuò zhě jiāo yóu shí ěr mù yī xīn de xīn xǐ gǎn jiào 。dì sān jù “děng xián shí dé dōng fēng miàn ”，jù zhōng de “shí ”zì chéng shǒu jù zhōng de “xún ”zì 。“děng xián shí dé ”shì shuō chūn tiān de miàn róng yǔ tè zhēng shì hěn róng yì biàn rèn de 。“dōng fēng miàn ”jiè zhǐ chūn tiān 。dì sì jù “wàn zǐ qiān hóng zǒng shì chūn ”，shì shuō zhè wàn zǐ qiān hóng de jǐng xiàng quán shì yóu chūn guāng diǎn rǎn ér chéng de ，rén men cóng zhè wàn zǐ qiān hóng zhōng rèn shí le chūn tiān 。gǎn shòu dào le chūn tiān de měi 。zhè jiù jù tǐ jiě dá le wéi shí me néng “děng xián shí dé dōng fēng miàn ”。ér cǐ jù de “wàn zǐ qiān hóng ”yòu zhào yīng le dì èr jù zhōng de “guāng jǐng yī shí xīn ”。dì sān 、sì jù shì yòng xíng xiàng de yǔ yán jù tǐ xiě chū guāng jǐng zhī xīn ，xún fāng suǒ dé 。
zhù yǐ wēi lóu fēng xì xì 。wàng jí chūn chóu ，àn àn shēng tiān jì 。cǎo sè yān guāng cán zhào lǐ 。wú yán shuí huì píng lán yì 。
“tí liǔ ”zhī rén yīng wéi fēi qīng běn rén ，tí liǔ 、yǒng liǔ fēi qí běn yì ，chéng rú liú xué kǎi xiān shēng suǒ yán ，yīng shì yǒu suǒ jì tuō de 。cǐ shī zhěng tǐ fēng gé xiān ruǎn róu mèi ，sān sì jù yòu yǐn rù zhāng jìng wǎn 、dǒng jiāo ráo ，gù zhǔ zhǐ yǔ nǚ zǐ yǒu guān yīng fēi wàng yán 。rán ér “qiāng guǎn yī shēng hé chù qǔ ”suǒ chuī zhī qǔ zé wèi bì yǔ 《yáng liǔ zhī 》yǒu bì rán guān xì ，fēi qīng (...)
cí zuò de xià piàn ，cí rén yǐ xì wēi de bǐ chù ，jǐn chéng shàng piàn mò jù ，zhe zhòng kè huà zì jǐ jù tǐ de guī zhōng jì mò shēng huó 。“zhà shì jiá shān jīn lǚ féng ，shān zhěn xié yī ，zhěn sǔn chāi tóu fèng 。”chūn nuǎn tiān qíng ，chūn zhuāng chū shì ，rán ér cí rén què zú bú chū hù ，qù guān shǎng nà měi hǎo de chūn jǐng ，què xié yī zài shān zhěn shàng ，yǐ zhì bǎ jīng měi de chāi tóu fèng gěi yā huài le 。“shān zhěn ”，jí tán zhěn ，yīn qí rú “āo ”xíng ，gù chēng shān zhěn 。cí rén bú chū hù guān shǎng chūn jǐng ，shì yīn pà liáng chén měi jǐng chù yǐn shāng gǎn zhī qíng ，èr shì biǎo míng qí xīn jìng yù mèn ，yōng lǎn zhì jí 。yī gè “sǔn ”zì ，yě àn shì cí rén yōng lǎn 、wú jīng dǎ cǎi 。mò èr jù ：“dú bào nóng chóu wú hǎo mèng ，yè lán yóu jiǎn dēng huā nòng 。”chóu běn wú xíng ，què yán “bào ”，kě jiàn cǐ chóu duì qí lái shuō yǒu duō “nóng ”，duō zhòng ，gèng hé kuàng shì “dú bào ”，cǐ qíng gèng shì nán kān 。“wú hǎo mèng ”，shì shuō xiàn shí hěn jì mò (...)
yīng xióng hàn ，zǎo jiāng dú shǒu pī shén áo 。zhè zhī è quǎn ，huàn zuò shén áo ；dǎ sǐ zhè è quǎn de ，shì tí mí míng 。shì 。nà lǎo zǎi fǔ chū de diàn mén ，zhèng dài shàng chē ，qǐ zhī bèi nà chuān hóng de bǎ tā nà sì mǎ chē sì mǎ zhāi le èr mǎ ，shuāng lún zhāi le yī lún ，bú néng qián qù 。bàng biān zhuǎn guò zhuàng shì ，yī bì fú lún ，yī shǒu cè mǎ ；mó yī jiàn pí ，mó pí jiàn ròu ，mó ròu jiàn jīn ，mó jīn jiàn gǔ ，mó gǔ jiàn suǐ 。pěng gū tuī lún ，táo wǎng yě wài 。nǐ dào zhè gè shì hé rén ？kě jiù shì sāng jiān è fū líng zhé zhě shì yě 。zǐ yī táo nán chū gōng mén ，sì mǎ shuāng lún zhāi yī lún ；què shì líng zhé qiáng fú guī yě wài ，bào qǔ sāng jiān yī fàn ēn 。nín hái ér jì de ，yuán lái jiù shì yǎng wò yú sāng shù xià de nà gè líng zhé 。shì 。zhè bì xiāng diē diē ，zhè gè chuān hóng de nà sī hǎo hěn yě ！tā jiào shèn me míng shì ？chéng bó ，wǒ wàng le tā xìng míng yě 。zhè gè chuān zǐ de ，kě shì xìng shèn me ？zhè gè chuān zǐ de ，xìng zhào ，shì zhào dùn chéng xiàng 。tā hé nǐ yě guān qīn lǐ 。nín hái ér tīng de shuō yǒu gè zhào dùn chéng xiàng ，dǎo yě bú céng guà yì 。chéng bó ，wǒ jīn fān shuō yǔ nǐ kě ，nǐ zé jǐn jǐn jì zhě 。nà shǒu juàn shàng hái yǒu lǐ ，nǐ kě zài shuō yǔ nín hái ér tīng zán 。nà gè chuān hóng de ，bǎ zhè zhào dùn jiā sān bǎi kǒu mǎn mén liáng jiàn zhū jìn shā jué le 。zhī yǒu yī zǐ zhào shuò ，shì gè fù mǎ 。nà chuān hóng de zhà chuán líng gōng de mìng ，jiāng sān bān cháo diǎn cì tā ，què shì gōng xián 、yào jiǔ 、duǎn dāo ，yào tā píng zhe qǔ yī jiàn zì jìn 。qí shí gōng zhǔ fù huái yǒu yùn ，zhào shuò yí yán ：wǒ ruò sǐ hòu ，nǐ tiān de gè xiǎo sī ér hē ，kě míng zhào shì gū ér ，yǔ ǎn sān bǎi kǒu bào chóu 。shuí xiǎng zhào shuò duǎn dāo wěn sǐ ，nà chuān hóng de jiāng gōng zhǔ qiú jìn fǔ zhōng ，shēng xià zhào shì gū ér 。nà chuān hóng de dé zhī ，zǎo chà xià jiāng jun1 hán jué ，bǎ zhù fǔ mén ，zhuān fáng yǒu rén cáng le gū ér chū qù 。zhè gōng zhǔ yǒu gè mén xià xīn fù de rén ，huàn zuò cǎo zé yī shì chéng yīng 。zhè bì xiāng diē diē ，nǐ gǎn jiù shì tā me ？tiān xià yǒu duō shǎo tóng míng tóng xìng de rén ，tā lìng shì yī gè chéng yīng 。zhè gōng zhǔ jiāng gū ér jiāo fù le nà gè chéng yīng ，jiù jiāng qún dài zì yì ér sǐ 。nà chéng yīng bào zhe zhè gū ér ，lái dào fǔ mén shàng ，zhuàng jiàn hán jué jiāng jun1 ，sōu chū gū ér lái ；bèi chéng yīng shuō le liǎng jù ，shuí xiǎng hán jué jiāng jun1 yě bá jiàn zì wěn le 。nà yī rén quán wú pà jù ，jiāng gū ér sī cáng chū qù ；zhèng zhuàng jiàn zhōng yì jiāng jun1 ，gān shēn sǐ bú jiāo ná zhù 。zhè jiāng jun1 wéi zhào shì gū ér ，zì wěn shēn wáng le ，shì gè hǎo nán zǐ 。wǒ jì zhe tā huàn zuò hán jué 。shì 、shì 、shì ，zhèng shì hán jué 。shuí xiǎng (...)
”qiě fàng “èr jù ：zàn qiě bǎ bái lù fàng zài qīng qīng de shān yá jiān ，děng dào yào háng zǒu de shí hòu jiù qí shàng tā qù fǎng wèn míng shān 。bái lù ，chuán shuō shén xiān huò yǐn shì duō qí bái lù 。xū ，děng dài 。
fāng yù rùn 《shī jīng yuán shǐ 》zé rèn wéi shì “tuō nán nǚ zhī qíng yǐ xiě jun1 chén péng yǒu zhī yì ”，yě méi yǒu lí kāi “nán nǚ zhī qíng ”。zhī yǒu fù héng 《shī yì shé zhōng 》kàn fǎ tè shū ，rèn wéi xiě de shì “sī yǐn shì ”，tā shuō ：(...)
mǔ qīn bìng zài gāo máng ，nǐ hái ér yǎng tiān bēi chuàng ，tiān chóu chàng 。mǔ (...)
yīng xióng hàn ，zǎo jiāng dú shǒu pī shén áo 。zhè zhī è quǎn ，huàn zuò shén áo ；dǎ sǐ zhè è quǎn de ，shì tí mí míng 。shì 。nà lǎo zǎi fǔ chū de diàn mén ，zhèng dài shàng chē ，qǐ zhī bèi nà chuān hóng de bǎ tā nà sì mǎ chē sì mǎ zhāi le èr mǎ ，shuāng lún zhāi le yī lún ，bú néng qián qù 。bàng biān zhuǎn guò zhuàng shì ，yī bì fú lún ，yī shǒu cè mǎ ；mó yī jiàn pí ，mó pí jiàn ròu ，mó ròu jiàn jīn ，mó jīn jiàn gǔ ，mó gǔ jiàn suǐ 。pěng gū tuī lún ，táo wǎng yě wài 。nǐ dào zhè gè shì hé rén ？kě jiù shì sāng jiān è fū líng zhé zhě shì yě 。zǐ yī táo nán chū gōng mén ，sì mǎ shuāng lún zhāi yī lún ；què shì líng zhé qiáng fú guī yě wài ，bào qǔ sāng jiān yī fàn ēn 。nín hái ér jì de ，yuán lái jiù shì yǎng wò yú sāng shù xià de nà gè líng zhé 。shì 。zhè bì xiāng diē diē ，zhè gè chuān hóng de nà sī hǎo hěn yě ！tā jiào shèn me míng shì ？chéng bó ，wǒ wàng le tā xìng míng yě 。zhè gè chuān zǐ de ，kě shì xìng shèn me ？zhè gè chuān zǐ de ，xìng zhào ，shì zhào dùn chéng xiàng 。tā hé nǐ yě guān qīn lǐ 。nín hái ér tīng de shuō yǒu gè zhào dùn chéng xiàng ，dǎo yě bú céng guà yì 。chéng bó ，wǒ jīn fān shuō yǔ nǐ kě ，nǐ zé jǐn jǐn jì zhě 。nà shǒu juàn shàng hái yǒu lǐ ，nǐ kě zài shuō yǔ nín hái ér tīng zán 。nà gè chuān hóng de ，bǎ zhè zhào dùn jiā sān bǎi kǒu mǎn mén liáng jiàn zhū jìn shā jué le 。zhī yǒu yī zǐ zhào shuò ，shì gè fù mǎ 。nà chuān hóng de zhà chuán líng gōng de mìng ，jiāng sān bān cháo diǎn cì tā ，què shì gōng xián 、yào jiǔ 、duǎn dāo ，yào tā píng zhe qǔ yī jiàn zì jìn 。qí shí gōng zhǔ fù huái yǒu yùn ，zhào shuò yí yán ：wǒ ruò sǐ hòu ，nǐ tiān de gè xiǎo sī ér hē ，kě míng zhào shì gū ér ，yǔ ǎn sān bǎi kǒu bào chóu 。shuí xiǎng zhào shuò duǎn dāo wěn sǐ ，nà chuān hóng de jiāng gōng zhǔ qiú jìn fǔ zhōng ，shēng xià zhào shì gū ér 。nà chuān hóng de dé zhī ，zǎo chà xià jiāng jun1 hán jué ，bǎ zhù fǔ mén ，zhuān fáng yǒu rén cáng le gū ér chū qù 。zhè gōng zhǔ yǒu gè mén xià xīn fù de rén ，huàn zuò cǎo zé yī shì chéng yīng 。zhè bì xiāng diē diē ，nǐ gǎn jiù shì tā me ？tiān xià yǒu duō shǎo tóng míng tóng xìng de rén ，tā lìng shì yī gè chéng yīng 。zhè gōng zhǔ jiāng gū ér jiāo fù le nà gè chéng yīng ，jiù jiāng qún dài zì yì ér sǐ 。nà chéng yīng bào zhe zhè gū ér ，lái dào fǔ mén shàng ，zhuàng jiàn hán jué jiāng jun1 ，sōu chū gū ér lái ；bèi chéng yīng shuō le liǎng jù ，shuí xiǎng hán jué jiāng jun1 yě bá jiàn zì wěn le 。nà yī rén quán wú pà jù ，jiāng gū ér sī cáng chū qù ；zhèng zhuàng jiàn zhōng yì jiāng jun1 ，gān shēn sǐ bú jiāo ná zhù 。zhè jiāng jun1 wéi zhào shì gū ér ，zì wěn shēn wáng le ，shì gè hǎo nán zǐ 。wǒ jì zhe tā huàn zuò hán jué 。shì 、shì 、shì ，zhèng shì hán jué 。shuí xiǎng (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

英雄汉，早将毒手劈神獒。这只恶犬，唤做神獒；打死这恶犬的，是提弥明。是。那老宰辅出的殿门，正待上车，岂知被那穿红的把他那驷马车四马摘了二马，双轮摘了一轮，不能前去。傍边转过壮士，一臂扶轮，一手策马；磨衣见皮，磨皮见肉，磨肉见筋，磨筋见骨，磨骨见髓。捧毂推轮，逃往野外。你道这个是何人？可就是桑间饿夫灵辄者是也。紫衣逃难出宫门，驷马双轮摘一轮；却是灵辄强扶归野外，报取桑间一饭恩。您孩儿记的，元来就是仰卧于桑树下的那个灵辄。是。这壁厢爹爹，这个穿红的那厮好狠也！他叫甚么名氏？程勃，我忘了他姓名也。这个穿紫的，可是姓甚么？这个穿紫的，姓赵，是赵盾丞相。他和你也关亲哩。您孩儿听的说有个赵盾丞相，倒也不曾挂意。程勃，我今番说与你可，你则紧紧记者。那手卷上还有哩，你可再说与您孩儿听咱。那个穿红的，把这赵盾家三百口满门良贱诛尽杀绝了。只有一子赵朔，是个驸马。那穿红的诈传灵公的命，将三般朝典赐他，却是弓弦、药酒、短刀，要他凭着取一件自尽。其实公主腹怀有孕，赵朔遗言：我若死后，你添的个小厮儿呵，可名赵氏孤儿，与俺三百口报仇。谁想赵朔短刀刎死，那穿红的将公主囚禁府中，生下赵氏孤儿。那穿红的得知，早差下将军韩厥，把住府门，专防有人藏了孤儿出去。这公主有个门下心腹的人，唤做草泽医士程婴。这壁厢爹爹，你敢就是他么？天下有多少同名同姓的人，他另是一个程婴。这公主将孤儿交付了那个程婴，就将裙带自缢而死。那程婴抱着这孤儿，来到府门上，撞见韩厥将军，搜出孤儿来；被程婴说了两句，谁想韩厥将军也拔剑自刎了。那医人全无怕惧，将孤儿私藏出去；正撞见忠义将军，甘身死不教拿住。这将军为赵氏孤儿，自刎身亡了，是个好男子。我记着他唤做韩厥。是、是、是，正是韩厥。谁想(...)
起首二句先把词人可悲的身世揭示出来。“京洛风尘”，语本晋人陆机《为顾彦先赠妇诗》之一：“京洛多风尘，素衣化为缁。”此处盖喻词人汴京官场上的落拓不遇。“病酒”，谓饮酒过量而身体不适。词人由于政治上不得意，常以酒浇愁。可是酒饮多了，反而沉醉如病。官场失意，酒病缠身，境况可谓惨矣，复着以“无人问”三字，其羁旅漂零之苦，尤为难堪。
4.“举杯”二句：我举起酒杯招引(...)
钟君昭叔昔同居，会后分离各自处。笔端多有香奁句，填词章、作乐府，登(...)

相关赏析

这首诗落笔明朗，用词洗练。全诗洋溢着欢快的情绪，给读者以美好的情绪感染。
秋水堂前，曲沼明於镜，可烛眉须。被山头急雨，耕垄灌泥涂。谁使吾庐。映氵于渠。||
“零落的桂花花瓣，带着星星点点的露珠如同一颗颗玉珠从月亮边散落了下来。”多么美好的场景啊！仿佛如人间仙境一般的场景正是出自唐朝诗人皮日休的七言绝句《天竺寺八月十五日夜桂子》。
他急忙披衣而起，对南飞的孤雁千叮咛万嘱咐，想把满腹的愁绪告诉雁儿，让它转告远在城里桥外河边小楼里的那个她。全词通篇表达了一个“相思”之情，但却没用一个“相思”之类的字眼，只是通(...)
晚妆残，乌云亸，轻匀了粉脸，乱挽起云鬟。将简帖儿拈，把妆盒儿按，开(...)
前人云“(...)

作者介绍

杨志坚 杨志坚（生活于唐大历年间），字号不详。江西临川人。唐代著名诗人。“临川八大家”之一。