贺秘书弟提举崇禧

贺秘书弟提举崇禧原文：

“树木丛生，百草丰茂。秋风萧瑟，洪波涌起。”前二句具体写竦峙的山岛：虽然已到秋风萧瑟，草木摇落的季节，但岛上树木繁茂，百草丰美，给人诗意盎然之感。后二句则是对“水何澹澹”一句的进一层描写：定神细看，在秋风萧瑟中的海面竟是洪波巨澜，汹涌起伏。这儿，虽是秋天的典型环境，却无半点萧瑟凄凉的悲秋意绪。作者面对萧瑟秋风，极写大海的辽阔壮美：在秋风萧瑟中，大海汹涌澎湃，浩淼接天；山岛高(...)
上阳宫人啊，上阳宫人，当年的花容月貌已经暗暗消失；如今垂暮之年，白发如银。绿衣监使守着宫门，一下就关闭了上阳人多少个春天。说起来，还是玄宗末年被选进皇宫，进宫时刚十六，现在已是六十。一起被选的本有一百多人，然而，日久年深，凋零净尽，如今剩下只老身一人。想当初，吞声忍泪，痛别亲人，被扶进车子里不准哭泣。都说进了皇宫便会承受恩宠，因为自己是那样的如花似玉。哪晓得一进宫，还没等到见君王一面，就被杨贵妃远远地冷眼相看。我遭到嫉妒，被偷偷地送进上阳宫，落得一辈子独守空房。住在空房中，秋夜那样漫长，长夜无睡意，天又不肯亮。一盏残灯，光线昏昏沉沉，照着背影，投映在墙壁上；只听到夜雨萧萧，敲打着门窗；春日的白天是那样慢，那样慢啊，独自坐着看天，天又黑得那样晚。宫里的黄莺儿百啭千啼，本该让人感到欣喜，我却满怀愁绪，厌烦去听；梁上的燕子成双成对，同飞同栖，是多么地让人羡慕，但我老了，再也引不起丝毫的嫉妒。黄莺归去了，燕子飞走了，宫中长年冷清寂寥。就这样送春，迎秋，已记不得过了多少年。只知对着深宫，望着天上月，看它东边出来，西边落下，已经四五百回圆缺。现如今，在这上阳宫中，就数我最老。皇帝听说后，远远地赐了个“女尚书”的称号。我穿的还是小头鞋子、窄窄的衣裳；还是用那青黛画眉，画得又细又长。外边的人们没有看见，看见了一定要笑话，因为这种妆扮，还是天宝末年的时髦样子。上阳宫人哪，苦可以说是最多：年轻(...)
“天在阑干角，人倚醉醒中”：暮色苍茫，唯有阑干的一角还可见一线天光；倚着阑干，愁怀难遣。“醉醒中”，非醉非醒、似醉仍醒的状态，是把酒浇愁（醉）而后放眼观物（醒）情貌的捏合，与东坡《江城子》词“梦中了了醉中醒”句所说的相近。词人饮酒之所以醉，是由于内心积郁，愁肠百结；而仍醒，是因为胸中块垒难平，壮志未酬。两句一边收束上片的离愁别绪，一边又启下片的心理矛盾。结构上显得变化多端，感情上也顿挫有致，视象上又现出一幅落拓志士的绝妙画图。
谁想这忍字上，有如此齐家之道。小官不敢久停久住，回圣人话，走一遭去。忙驰驿路心何急，回奏天庭达圣聪。
首句极写春日无聊况味。“不剪春衫”，有两重意：一是无人为剪春衫，一是无意出外春游。作者在《寿楼春·寻春服感念》词中写道：“裁春衫寻芳。记金刀素手，同在晴窗。”此时心事重重，意趣索然，唯有闭门不出。“愁意态”三字，补足句意。次句转接得极妙。仿佛是由于春寒料峭才不剪春衫，用意便觉渺远。“收灯”，宋代习俗，正月十五日元宵节前后数日燃灯纵赏，赏毕收灯，市人争先出城探春。可是，作者却无心探春，只轻点一笔“有些寒在”，便把词人难以为怀的境况托出，为下片追忆往事作了铺垫。接以“小雨”三句，写听到卖杏花的情景。尽(...)
清晨起来，将帘幕卷起，看见满地清霜。天气太多，你用热气呵着纤手，试着描画梅(...)
因秦失鹿起刀枪，四海英雄会俊良。天下英豪闻吾怕，某名传西洛号申阳。某乃申阳是也。幼习儒业，颇看兵书，深通管乐之策。文能伏众，武能威敌，运筹帷幄之中，决胜千里之外。今日升帐，帐前排几队勇征夫，帐后列数百英雄将。左队陈劣缺天蓬，右队拥搊搜甲士。周围铁铠儿郎护卫，兵有七重围子，三军谁敢帐前喧，便是那鸦鹊过时不啅噪。某因秦嬴失鹿，陈胜吴广，关西兵起，各霸其境。陈胜以灭，刘项争锋。沛公先至咸阳，项羽倚强为霸，迁于鼓城，封俺六国诸侯。某今在西洛镇守，虎视天下英雄。俺这里兵雄将勇，马壮人强，田多粮广，带甲军校数十余万。某手下有一大夫，乃是陆贾，智过伊吕，舌辩苏张。今沛公用张良为军师，韩信为元帅，萧何为丞相，自汉中起兵，所过州县，望风而降，必来吾交锋，量他何足道哉！今请大夫陆贾，与他商议，看此人怎生用计兴兵？小校，与我请将陆贾大夫来者。理会的。陆大夫安在？智胜孙吴伊吕文，谈天论地志凌云。不弱张仪说六国，能言舌辩赛苏秦。某乃陆贾是也。幼而习文，博通经史。颇晓穰苴之法，善智武子之书。今佐于西洛申阳麾下，为其大夫之职。小官正在演武场中，操练兵卒，有军校来请。元帅呼唤，不知有甚事，须索走一遭去。可早来到也。报复去，有陆贾在门首。理会的。喏，报的元帅得知，有陆大人来了也。道有请。理会的。有请！元(...)
诗的后两句笔锋陡地一转，转为述其志：“但得众生皆得饱，不辞羸病卧残阳。”病牛劳苦功高，筋疲力尽，却无人怜惜，但它没有怨天尤人，更未消极沉沦。因为它具有心甘情愿为众生的温饱而“羸病卧残阳”之志。这两句诗将病牛与“众生”联系起来写，以“但得”与“不辞”对举，强烈地抒发了病牛不辞羸病，一心向着众生的志向。结句中的“残阳”是双关语，既指夕阳，又象征病牛的晚年，它与“卧”等词语相结合，有助于表现老牛身体病弱却力耕负重、死而后已的精神。
作为一篇绘画题记，大多要描述画面的形象，叙说画家作画的过程，交代收藏者的得画经历，总之，不外以鉴赏、考订为主要内容。而苏轼这篇《文与可画筼筜谷偃竹记》，却不是一般的绘画题记，它实际上是一篇纪念文章，是表现对于一位诗人而兼书画家的朋友、亲戚的追怀、悼念，因此就不能不打破一般绘画题记的常规写法。作者所要追怀、悼念的不是普通的朋友、亲戚，而是一位诗人而兼书画家的朋友、亲戚。况且这追怀、悼念又是因逝者的一幅《筼筜谷偃竹》的绘画而引起的，所以最好的追怀、悼念，就莫过于充分指出和肯定逝者在艺术上的杰出的创造和成就。这篇文章一开始也就从介绍文同对于画竹的艺术见解落笔。
萸房初荐，橙子新搓。菊松图下捧金荷。看翁将息，后生似、去年些。更眼前、稚子又多。

贺秘书弟提举崇禧拼音解读：

“shù mù cóng shēng ，bǎi cǎo fēng mào 。qiū fēng xiāo sè ，hóng bō yǒng qǐ 。”qián èr jù jù tǐ xiě sǒng zhì de shān dǎo ：suī rán yǐ dào qiū fēng xiāo sè ，cǎo mù yáo luò de jì jiē ，dàn dǎo shàng shù mù fán mào ，bǎi cǎo fēng měi ，gěi rén shī yì àng rán zhī gǎn 。hòu èr jù zé shì duì “shuǐ hé dàn dàn ”yī jù de jìn yī céng miáo xiě ：dìng shén xì kàn ，zài qiū fēng xiāo sè zhōng de hǎi miàn jìng shì hóng bō jù lán ，xiōng yǒng qǐ fú 。zhè ér ，suī shì qiū tiān de diǎn xíng huán jìng ，què wú bàn diǎn xiāo sè qī liáng de bēi qiū yì xù 。zuò zhě miàn duì xiāo sè qiū fēng ，jí xiě dà hǎi de liáo kuò zhuàng měi ：zài qiū fēng xiāo sè zhōng ，dà hǎi xiōng yǒng péng pài ，hào miǎo jiē tiān ；shān dǎo gāo (...)
shàng yáng gōng rén ā ，shàng yáng gōng rén ，dāng nián de huā róng yuè mào yǐ jīng àn àn xiāo shī ；rú jīn chuí mù zhī nián ，bái fā rú yín 。lǜ yī jiān shǐ shǒu zhe gōng mén ，yī xià jiù guān bì le shàng yáng rén duō shǎo gè chūn tiān 。shuō qǐ lái ，hái shì xuán zōng mò nián bèi xuǎn jìn huáng gōng ，jìn gōng shí gāng shí liù ，xiàn zài yǐ shì liù shí 。yī qǐ bèi xuǎn de běn yǒu yī bǎi duō rén ，rán ér ，rì jiǔ nián shēn ，diāo líng jìng jìn ，rú jīn shèng xià zhī lǎo shēn yī rén 。xiǎng dāng chū ，tūn shēng rěn lèi ，tòng bié qīn rén ，bèi fú jìn chē zǐ lǐ bú zhǔn kū qì 。dōu shuō jìn le huáng gōng biàn huì chéng shòu ēn chǒng ，yīn wéi zì jǐ shì nà yàng de rú huā sì yù 。nǎ xiǎo dé yī jìn gōng ，hái méi děng dào jiàn jun1 wáng yī miàn ，jiù bèi yáng guì fēi yuǎn yuǎn dì lěng yǎn xiàng kàn 。wǒ zāo dào jí dù ，bèi tōu tōu dì sòng jìn shàng yáng gōng ，luò dé yī bèi zǐ dú shǒu kōng fáng 。zhù zài kōng fáng zhōng ，qiū yè nà yàng màn zhǎng ，zhǎng yè wú shuì yì ，tiān yòu bú kěn liàng 。yī zhǎn cán dēng ，guāng xiàn hūn hūn chén chén ，zhào zhe bèi yǐng ，tóu yìng zài qiáng bì shàng ；zhī tīng dào yè yǔ xiāo xiāo ，qiāo dǎ zhe mén chuāng ；chūn rì de bái tiān shì nà yàng màn ，nà yàng màn ā ，dú zì zuò zhe kàn tiān ，tiān yòu hēi dé nà yàng wǎn 。gōng lǐ de huáng yīng ér bǎi zhuàn qiān tí ，běn gāi ràng rén gǎn dào xīn xǐ ，wǒ què mǎn huái chóu xù ，yàn fán qù tīng ；liáng shàng de yàn zǐ chéng shuāng chéng duì ，tóng fēi tóng qī ，shì duō me dì ràng rén xiàn mù ，dàn wǒ lǎo le ，zài yě yǐn bú qǐ sī háo de jí dù 。huáng yīng guī qù le ，yàn zǐ fēi zǒu le ，gōng zhōng zhǎng nián lěng qīng jì liáo 。jiù zhè yàng sòng chūn ，yíng qiū ，yǐ jì bú dé guò le duō shǎo nián 。zhī zhī duì zhe shēn gōng ，wàng zhe tiān shàng yuè ，kàn tā dōng biān chū lái ，xī biān luò xià ，yǐ jīng sì wǔ bǎi huí yuán quē 。xiàn rú jīn ，zài zhè shàng yáng gōng zhōng ，jiù shù wǒ zuì lǎo 。huáng dì tīng shuō hòu ，yuǎn yuǎn dì cì le gè “nǚ shàng shū ”de chēng hào 。wǒ chuān de hái shì xiǎo tóu xié zǐ 、zhǎi zhǎi de yī shang ；hái shì yòng nà qīng dài huà méi ，huà dé yòu xì yòu zhǎng 。wài biān de rén men méi yǒu kàn jiàn ，kàn jiàn le yī dìng yào xiào huà ，yīn wéi zhè zhǒng zhuāng bàn ，hái shì tiān bǎo mò nián de shí máo yàng zǐ 。shàng yáng gōng rén nǎ ，kǔ kě yǐ shuō shì zuì duō ：nián qīng (...)
“tiān zài lán gàn jiǎo ，rén yǐ zuì xǐng zhōng ”：mù sè cāng máng ，wéi yǒu lán gàn de yī jiǎo hái kě jiàn yī xiàn tiān guāng ；yǐ zhe lán gàn ，chóu huái nán qiǎn 。“zuì xǐng zhōng ”，fēi zuì fēi xǐng 、sì zuì réng xǐng de zhuàng tài ，shì bǎ jiǔ jiāo chóu （zuì ）ér hòu fàng yǎn guān wù （xǐng ）qíng mào de niē hé ，yǔ dōng pō 《jiāng chéng zǐ 》cí “mèng zhōng le le zuì zhōng xǐng ”jù suǒ shuō de xiàng jìn 。cí rén yǐn jiǔ zhī suǒ yǐ zuì ，shì yóu yú nèi xīn jī yù ，chóu cháng bǎi jié ；ér réng xǐng ，shì yīn wéi xiōng zhōng kuài lěi nán píng ，zhuàng zhì wèi chóu 。liǎng jù yī biān shōu shù shàng piàn de lí chóu bié xù ，yī biān yòu qǐ xià piàn de xīn lǐ máo dùn 。jié gòu shàng xiǎn dé biàn huà duō duān ，gǎn qíng shàng yě dùn cuò yǒu zhì ，shì xiàng shàng yòu xiàn chū yī fú luò tuò zhì shì de jué miào huà tú 。
shuí xiǎng zhè rěn zì shàng ，yǒu rú cǐ qí jiā zhī dào 。xiǎo guān bú gǎn jiǔ tíng jiǔ zhù ，huí shèng rén huà ，zǒu yī zāo qù 。máng chí yì lù xīn hé jí ，huí zòu tiān tíng dá shèng cōng 。
shǒu jù jí xiě chūn rì wú liáo kuàng wèi 。“bú jiǎn chūn shān ”，yǒu liǎng zhòng yì ：yī shì wú rén wéi jiǎn chūn shān ，yī shì wú yì chū wài chūn yóu 。zuò zhě zài 《shòu lóu chūn ·xún chūn fú gǎn niàn 》cí zhōng xiě dào ：“cái chūn shān xún fāng 。jì jīn dāo sù shǒu ，tóng zài qíng chuāng 。”cǐ shí xīn shì zhòng zhòng ，yì qù suǒ rán ，wéi yǒu bì mén bú chū 。“chóu yì tài ”sān zì ，bǔ zú jù yì 。cì jù zhuǎn jiē dé jí miào 。fǎng fó shì yóu yú chūn hán liào qiào cái bú jiǎn chūn shān ，yòng yì biàn jiào miǎo yuǎn 。“shōu dēng ”，sòng dài xí sú ，zhèng yuè shí wǔ rì yuán xiāo jiē qián hòu shù rì rán dēng zòng shǎng ，shǎng bì shōu dēng ，shì rén zhēng xiān chū chéng tàn chūn 。kě shì ，zuò zhě què wú xīn tàn chūn ，zhī qīng diǎn yī bǐ “yǒu xiē hán zài ”，biàn bǎ cí rén nán yǐ wéi huái de jìng kuàng tuō chū ，wéi xià piàn zhuī yì wǎng shì zuò le pù diàn 。jiē yǐ “xiǎo yǔ ”sān jù ，xiě tīng dào mài xìng huā de qíng jǐng 。jìn (...)
qīng chén qǐ lái ，jiāng lián mù juàn qǐ ，kàn jiàn mǎn dì qīng shuāng 。tiān qì tài duō ，nǐ yòng rè qì hē zhe xiān shǒu ，shì zhe miáo huà méi (...)
yīn qín shī lù qǐ dāo qiāng ，sì hǎi yīng xióng huì jun4 liáng 。tiān xià yīng háo wén wú pà ，mǒu míng chuán xī luò hào shēn yáng 。mǒu nǎi shēn yáng shì yě 。yòu xí rú yè ，pō kàn bīng shū ，shēn tōng guǎn lè zhī cè 。wén néng fú zhòng ，wǔ néng wēi dí ，yùn chóu wéi wò zhī zhōng ，jué shèng qiān lǐ zhī wài 。jīn rì shēng zhàng ，zhàng qián pái jǐ duì yǒng zhēng fū ，zhàng hòu liè shù bǎi yīng xióng jiāng 。zuǒ duì chén liè quē tiān péng ，yòu duì yōng zǒu sōu jiǎ shì 。zhōu wéi tiě kǎi ér láng hù wèi ，bīng yǒu qī zhòng wéi zǐ ，sān jun1 shuí gǎn zhàng qián xuān ，biàn shì nà yā què guò shí bú zhào zào 。mǒu yīn qín yíng shī lù ，chén shèng wú guǎng ，guān xī bīng qǐ ，gè bà qí jìng 。chén shèng yǐ miè ，liú xiàng zhēng fēng 。pèi gōng xiān zhì xián yáng ，xiàng yǔ yǐ qiáng wéi bà ，qiān yú gǔ chéng ，fēng ǎn liù guó zhū hóu 。mǒu jīn zài xī luò zhèn shǒu ，hǔ shì tiān xià yīng xióng 。ǎn zhè lǐ bīng xióng jiāng yǒng ，mǎ zhuàng rén qiáng ，tián duō liáng guǎng ，dài jiǎ jun1 xiào shù shí yú wàn 。mǒu shǒu xià yǒu yī dà fū ，nǎi shì lù jiǎ ，zhì guò yī lǚ ，shé biàn sū zhāng 。jīn pèi gōng yòng zhāng liáng wéi jun1 shī ，hán xìn wéi yuán shuài ，xiāo hé wéi chéng xiàng ，zì hàn zhōng qǐ bīng ，suǒ guò zhōu xiàn ，wàng fēng ér jiàng ，bì lái wú jiāo fēng ，liàng tā hé zú dào zāi ！jīn qǐng dà fū lù jiǎ ，yǔ tā shāng yì ，kàn cǐ rén zěn shēng yòng jì xìng bīng ？xiǎo xiào ，yǔ wǒ qǐng jiāng lù jiǎ dà fū lái zhě 。lǐ huì de 。lù dà fū ān zài ？zhì shèng sūn wú yī lǚ wén ，tán tiān lùn dì zhì líng yún 。bú ruò zhāng yí shuō liù guó ，néng yán shé biàn sài sū qín 。mǒu nǎi lù jiǎ shì yě 。yòu ér xí wén ，bó tōng jīng shǐ 。pō xiǎo ráng jū zhī fǎ ，shàn zhì wǔ zǐ zhī shū 。jīn zuǒ yú xī luò shēn yáng huī xià ，wéi qí dà fū zhī zhí 。xiǎo guān zhèng zài yǎn wǔ chǎng zhōng ，cāo liàn bīng zú ，yǒu jun1 xiào lái qǐng 。yuán shuài hū huàn ，bú zhī yǒu shèn shì ，xū suǒ zǒu yī zāo qù 。kě zǎo lái dào yě 。bào fù qù ，yǒu lù jiǎ zài mén shǒu 。lǐ huì de 。nuò ，bào de yuán shuài dé zhī ，yǒu lù dà rén lái le yě 。dào yǒu qǐng 。lǐ huì de 。yǒu qǐng ！yuán (...)
shī de hòu liǎng jù bǐ fēng dǒu dì yī zhuǎn ，zhuǎn wéi shù qí zhì ：“dàn dé zhòng shēng jiē dé bǎo ，bú cí léi bìng wò cán yáng 。”bìng niú láo kǔ gōng gāo ，jīn pí lì jìn ，què wú rén lián xī ，dàn tā méi yǒu yuàn tiān yóu rén ，gèng wèi xiāo jí chén lún 。yīn wéi tā jù yǒu xīn gān qíng yuàn wéi zhòng shēng de wēn bǎo ér “léi bìng wò cán yáng ”zhī zhì 。zhè liǎng jù shī jiāng bìng niú yǔ “zhòng shēng ”lián xì qǐ lái xiě ，yǐ “dàn dé ”yǔ “bú cí ”duì jǔ ，qiáng liè dì shū fā le bìng niú bú cí léi bìng ，yī xīn xiàng zhe zhòng shēng de zhì xiàng 。jié jù zhōng de “cán yáng ”shì shuāng guān yǔ ，jì zhǐ xī yáng ，yòu xiàng zhēng bìng niú de wǎn nián ，tā yǔ “wò ”děng cí yǔ xiàng jié hé ，yǒu zhù yú biǎo xiàn lǎo niú shēn tǐ bìng ruò què lì gēng fù zhòng 、sǐ ér hòu yǐ de jīng shén 。
zuò wéi yī piān huì huà tí jì ，dà duō yào miáo shù huà miàn de xíng xiàng ，xù shuō huà jiā zuò huà de guò chéng ，jiāo dài shōu cáng zhě de dé huà jīng lì ，zǒng zhī ，bú wài yǐ jiàn shǎng 、kǎo dìng wéi zhǔ yào nèi róng 。ér sū shì zhè piān 《wén yǔ kě huà yún dāng gǔ yǎn zhú jì 》，què bú shì yī bān de huì huà tí jì ，tā shí jì shàng shì yī piān jì niàn wén zhāng ，shì biǎo xiàn duì yú yī wèi shī rén ér jiān shū huà jiā de péng yǒu 、qīn qī de zhuī huái 、dào niàn ，yīn cǐ jiù bú néng bú dǎ pò yī bān huì huà tí jì de cháng guī xiě fǎ 。zuò zhě suǒ yào zhuī huái 、dào niàn de bú shì pǔ tōng de péng yǒu 、qīn qī ，ér shì yī wèi shī rén ér jiān shū huà jiā de péng yǒu 、qīn qī 。kuàng qiě zhè zhuī huái 、dào niàn yòu shì yīn shì zhě de yī fú 《yún dāng gǔ yǎn zhú 》de huì huà ér yǐn qǐ de ，suǒ yǐ zuì hǎo de zhuī huái 、dào niàn ，jiù mò guò yú chōng fèn zhǐ chū hé kěn dìng shì zhě zài yì shù shàng de jié chū de chuàng zào hé chéng jiù 。zhè piān wén zhāng yī kāi shǐ yě jiù cóng jiè shào wén tóng duì yú huà zhú de yì shù jiàn jiě luò bǐ 。
yú fáng chū jiàn ，chéng zǐ xīn cuō 。jú sōng tú xià pěng jīn hé 。kàn wēng jiāng xī ，hòu shēng sì 、qù nián xiē 。gèng yǎn qián 、zhì zǐ yòu duō 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

萸房初荐，橙子新搓。菊松图下捧金荷。看翁将息，后生似、去年些。更眼前、稚子又多。
 清光绪二年秋八月十八日，我和黎莼斋游狼山，坐在萃景楼上，远望虞山，觉得景色很美。二十一日就雇了船过江。第二天早上，到了常熟。这时易州赵惠甫恰巧免官回来，住在常熟，便与我一同去游玩。　　虞山后面向东延伸进常熟城。出城斜向西，绵延有二十里地，四面都是广阔的田野，山横亘在中间。其中最好的景点是拂水岩，大石高有几十尺，一层层堆积重叠着，像层积的灵芝，又像重重叠叠的大石盘修筑的平台，有暗青色、红色，斑斓驳杂，光彩夺目。有两块石头从中间分开，叫剑门，陡峭如裂开一般屹立着，奇形怪状几乎无法形容。蹲在岩石上，向下望去，田地平整广阔约有上万顷，澄碧的湖水，奔流的小溪，纵横交错，流淌着，翻涌着，华美得像一幅天然的图画。向南望见毗陵、震泽，山青翠相连，高耸入云。雨气和日光参差错落在各山峰上面，水汽逼近，忽开忽合，瞬息万变。它(...)

相关赏析

首联写春景，为全篇作环(...)
下半首诗里，诗人没有紧承前两句，进一步运用他的写气图貌之笔来描绘湖山的晴光雨色，而是遗貌取神，只用一个既空灵又贴切的妙喻就传出了湖山的神韵。喻体和本体之间，除了从字面看，西湖与西子同有一个“西”字外，诗人的着眼点所在只是当前的西湖之美，在风神韵味上，与想象中的西施之美有其可意会而不可言传的相似之处。而正因西湖与西子都是其美在神，所以对西湖来说，晴也好，雨也好，对西子来说，淡妆也好，浓抹也好，都无改其美，而只能增添其美。对这个比喻，存在有两种相反的解说：一说认为诗人“是以晴天的西湖比淡妆的西子，以雨天的西湖比浓妆的西子”；一说认为诗人是“以(...)
词的上片，写上楼盼望，时间是白天。独自一人，登上层楼，取登高望远之意。但(...)
齐、鲁：古代齐鲁两国以泰山为界，齐国在泰山北，鲁国在泰山南。原是春秋战国时代的两个国名，在今山东境内，后用齐鲁代指山东地区。

作者介绍

郭守文 郭守文（935年—989年），字国华。并州太原（今山西太原）人。北宋初年名将。郭守文十四岁时随父从军，父亲阵亡后，被后周太祖郭威收留在帐下。后周建立，任护卫军、左雄殿直、东第二雄副都知等职。北宋时后，历任简州知州、翰林司事、武州团练使、右屯卫大将军、宣徽北院使等，先后参与灭南汉、南唐、北汉等役。官至宣徽南院使、镇州都部署。端拱二年（989年），郭守文去世，年五十五。获赠侍中、谯王，谥号“忠武”。