再过斯远

再过斯远原文：

正文　　回家去吧！田园快要荒芜了，为什么不回去呢？既然自己的心灵为形体所役使，为什么如此失意而独自伤悲？认识到过去的错误已经不可挽回，知道未来的事还来得及补救。确实走入了迷途大概还不远，已觉悟到现在的做法是对的而曾经的行为是错的。船在水上轻轻飘荡，微风吹拂着衣裳。向行人打听前面的路，遗憾的是天亮得太慢。　　刚刚看到自己简陋的家门，我心中欣喜，奔跑过去。孩子们欢快地迎接，孩子们守候在门前或院子里。院子里的小路快要荒芜了，松树菊花还长在那里；带着孩子们进了屋，美酒已经盛满了酒樽。我端起酒壶酒杯自斟自饮，观赏着庭树（使我）露出愉快的神色；倚着南窗寄托我的傲世之情，深知这狭小之地容易使我心安。每天（独自）在园中散步，成为乐趣,小园的门经常地关闭着；拄着拐杖走走歇歇，时时抬头望着远方（的天空）。白云自然而然地从山峰飘浮而出，倦飞的小鸟也知道飞回巢中；日光暗淡，即将落山，我流连不忍离去，手抚着孤松徘徊不已。　　回去吧！让我同外界断绝交游。他们的一切都跟我的志趣不合(...)
玉瘦檀轻(...)
留不住时分钿镜，旧曾行处失金莲。碧云芳草恨年年。
上片着力所在其实是伤春自怜的孤寂心境。
第二首诗，前两联写景，后两联言志。开篇描绘的是四川一带夜里常常多雨的天气：晚上淅淅沥沥地下了一整夜的雨，等第二天出门以后，靠在水边的栏杆上远望，才看到天色已经开始放晴。夜里的降雨和天明后的放晴构成了对比，烘托出晴朗天气的可贵，由此也引出下文。由于雨水的淋洗，四周的花叶变得很湿润，树林里也布满了水洼；淋湿的衣服已经干了，枕席也变得干净。“叶润林塘密”，表现出诗人生活环境的清幽和静谧；“衣干枕席清”，显示出夜雨的绵长细密，也显示出诗人住所的简陋。紧接着，诗人描写了自己年老多病的现状，表达了他厌倦浮名的心情。“不堪”说明诗人老迈之甚，“何得”说明他对浮名厌倦之深，语气强烈，感情激荡。最后两句写他慢慢倒酒而饮，借此来消遣余生，表达了诗人对自己身世遭遇的感慨和无奈之情。这首诗与前诗相比基调就沉重了些，描绘了一番蜀地的景象。在咏物的同时抒发了诗人对现实的种种不满和郁郁不得志，而又感慨自己老迈无(...)
日落波平，
①弹歌（dàngē）：古歌谣名。汉·赵晔《吴越春秋·勾践阴谋外传》载，范蠡进善射者稀，勾践询以弓弹之理，陈音于应对中引古歌曰：“断竹，续竹，飞土，逐(...)

再过斯远拼音解读：

zhèng wén 　　huí jiā qù ba ！tián yuán kuài yào huāng wú le ，wéi shí me bú huí qù ne ？jì rán zì jǐ de xīn líng wéi xíng tǐ suǒ yì shǐ ，wéi shí me rú cǐ shī yì ér dú zì shāng bēi ？rèn shí dào guò qù de cuò wù yǐ jīng bú kě wǎn huí ，zhī dào wèi lái de shì hái lái dé jí bǔ jiù 。què shí zǒu rù le mí tú dà gài hái bú yuǎn ，yǐ jiào wù dào xiàn zài de zuò fǎ shì duì de ér céng jīng de háng wéi shì cuò de 。chuán zài shuǐ shàng qīng qīng piāo dàng ，wēi fēng chuī fú zhe yī shang 。xiàng háng rén dǎ tīng qián miàn de lù ，yí hàn de shì tiān liàng dé tài màn 。　　gāng gāng kàn dào zì jǐ jiǎn lòu de jiā mén ，wǒ xīn zhōng xīn xǐ ，bēn pǎo guò qù 。hái zǐ men huān kuài dì yíng jiē ，hái zǐ men shǒu hòu zài mén qián huò yuàn zǐ lǐ 。yuàn zǐ lǐ de xiǎo lù kuài yào huāng wú le ，sōng shù jú huā hái zhǎng zài nà lǐ ；dài zhe hái zǐ men jìn le wū ，měi jiǔ yǐ jīng shèng mǎn le jiǔ zūn 。wǒ duān qǐ jiǔ hú jiǔ bēi zì zhēn zì yǐn ，guān shǎng zhe tíng shù （shǐ wǒ ）lù chū yú kuài de shén sè ；yǐ zhe nán chuāng jì tuō wǒ de ào shì zhī qíng ，shēn zhī zhè xiá xiǎo zhī dì róng yì shǐ wǒ xīn ān 。měi tiān （dú zì ）zài yuán zhōng sàn bù ，chéng wéi lè qù ,xiǎo yuán de mén jīng cháng dì guān bì zhe ；zhǔ zhe guǎi zhàng zǒu zǒu xiē xiē ，shí shí tái tóu wàng zhe yuǎn fāng （de tiān kōng ）。bái yún zì rán ér rán dì cóng shān fēng piāo fú ér chū ，juàn fēi de xiǎo niǎo yě zhī dào fēi huí cháo zhōng ；rì guāng àn dàn ，jí jiāng luò shān ，wǒ liú lián bú rěn lí qù ，shǒu fǔ zhe gū sōng pái huái bú yǐ 。　　huí qù ba ！ràng wǒ tóng wài jiè duàn jué jiāo yóu 。tā men de yī qiē dōu gēn wǒ de zhì qù bú hé (...)
yù shòu tán qīng (...)
liú bú zhù shí fèn diàn jìng ，jiù céng háng chù shī jīn lián 。bì yún fāng cǎo hèn nián nián 。
shàng piàn zhe lì suǒ zài qí shí shì shāng chūn zì lián de gū jì xīn jìng 。
dì èr shǒu shī ，qián liǎng lián xiě jǐng ，hòu liǎng lián yán zhì 。kāi piān miáo huì de shì sì chuān yī dài yè lǐ cháng cháng duō yǔ de tiān qì ：wǎn shàng xī xī lì lì dì xià le yī zhěng yè de yǔ ，děng dì èr tiān chū mén yǐ hòu ，kào zài shuǐ biān de lán gǎn shàng yuǎn wàng ，cái kàn dào tiān sè yǐ jīng kāi shǐ fàng qíng 。yè lǐ de jiàng yǔ hé tiān míng hòu de fàng qíng gòu chéng le duì bǐ ，hōng tuō chū qíng lǎng tiān qì de kě guì ，yóu cǐ yě yǐn chū xià wén 。yóu yú yǔ shuǐ de lín xǐ ，sì zhōu de huā yè biàn dé hěn shī rùn ，shù lín lǐ yě bù mǎn le shuǐ wā ；lín shī de yī fú yǐ jīng gàn le ，zhěn xí yě biàn dé gàn jìng 。“yè rùn lín táng mì ”，biǎo xiàn chū shī rén shēng huó huán jìng de qīng yōu hé jìng mì ；“yī gàn zhěn xí qīng ”，xiǎn shì chū yè yǔ de mián zhǎng xì mì ，yě xiǎn shì chū shī rén zhù suǒ de jiǎn lòu 。jǐn jiē zhe ，shī rén miáo xiě le zì jǐ nián lǎo duō bìng de xiàn zhuàng ，biǎo dá le tā yàn juàn fú míng de xīn qíng 。“bú kān ”shuō míng shī rén lǎo mài zhī shèn ，“hé dé ”shuō míng tā duì fú míng yàn juàn zhī shēn ，yǔ qì qiáng liè ，gǎn qíng jī dàng 。zuì hòu liǎng jù xiě tā màn màn dǎo jiǔ ér yǐn ，jiè cǐ lái xiāo qiǎn yú shēng ，biǎo dá le shī rén duì zì jǐ shēn shì zāo yù de gǎn kǎi hé wú nài zhī qíng 。zhè shǒu shī yǔ qián shī xiàng bǐ jī diào jiù chén zhòng le xiē ，miáo huì le yī fān shǔ dì de jǐng xiàng 。zài yǒng wù de tóng shí shū fā le shī rén duì xiàn shí de zhǒng zhǒng bú mǎn hé yù yù bú dé zhì ，ér yòu gǎn kǎi zì jǐ lǎo mài wú (...)
rì luò bō píng ，
①dàn gē （dàngē）：gǔ gē yáo míng 。hàn ·zhào yè 《wú yuè chūn qiū ·gōu jiàn yīn móu wài chuán 》zǎi ，fàn lí jìn shàn shè zhě xī ，gōu jiàn xún yǐ gōng dàn zhī lǐ ，chén yīn yú yīng duì zhōng yǐn gǔ gē yuē ：“duàn zhú ，xù zhú ，fēi tǔ ，zhú (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

①弹歌（dàngē）：古歌谣名。汉·赵晔《吴越春秋·勾践阴谋外传》载，范蠡进善射者稀，勾践询以弓弹之理，陈音于应对中引古歌曰：“断竹，续竹，飞土，逐(...)
忘却成都来十载，因君未免思量。凭将清泪洒江阳。故山知好在，孤客自悲凉。

相关赏析

幼壮重寸阴，
鸟鸣夜幽
第五折诏饯西行
你藏了我媳妇儿，我便肯(...)

作者介绍

毛文锡 唐末五代时人，字平珪，高阳（今属河北人），一作南阳（今属河南）人。年十四，登进士第。已而入蜀，从王建，官翰林学士承旨，进文思殿大学士，拜司徒，蜀亡，随王衍降唐。未几，复事孟氏，与欧阳烔等五人以小词为孟昶所赏。《花间集》称毛司徒，著有《前蜀纪事》《茶谱》，词存三十二首，今有王国维辑《毛司徒词》一卷。